www.setidava.fora.pl

Adamus

Rzymianie w Polsce

[link widoczny dla zalogowanych]

Archeolodzy uzyskali wreszcie dowód na to, że na ziemiach polskich przebywali ludzie z imperium rzymskiego.

W Konarzewie pod Poznaniem odkopali osadę, w której wytwarzano ceramiką identyczną z pochodzącą z Karyntii, Friuli i Tyrolu, a więc prowincji wchodzących w skład państwa rzymskiego. Ceramika taka, toczona na kole, powstawała w rzymskich prowincjach od około 400 roku n.e.; u nas pół wieku później.

Prof. Tadeusz Makiewicz, kierujący badaniami w Konarzewie, sądzi, że ludzie z terenu Wielkopolski brali udział w napadach na rzymskie terytorium, a wracając, przyprowadzili ze sobą - dobrowolnie lub pod przymusem - rzymskich rzemieślników, którzy już tu, na miejscu, wytwarzali "rzymską" ceramikę. Przybyszami z Imperium Romanum mogli być ludzie uprowadzeni siłą albo też niewolnicy, którzy dobrowolnie przyłączyli się do "barbarzyńców".

Grobowiec w studni

Niezwykłe osiedle z okresu wpływów rzymskich udało się odkryć pod Poznaniem

Dotychczas zbadano trzy hektary osady, ale, zdaniem kierującego badaniami prof. Tadeusza Makiewicza z Instytutu Prahistorii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, osada jest dwukrotnie większa. Poza tym - nie powinno jej być, ponieważ istniała w okresie, w którym w Wielkopolsce w zasadzie była "pustka osadnicza", rejon ten powinien opustoszeć po tym, jak wywędrowali z niego Wandalowie.

Nietypowa wieś
Odkrycia dokonano na trasie budowy odcinka A-2 autostrady w Wielkopolsce, w Konarzewie w gminie Dopiewo. Osadę założono w połowie IV wieku n. e. Składała się całkowicie z domów o konstrukcji słupowej, długości 10 - 20 metrów, podczas gdy w tym czasie na terenie Polski dominowały ziemianki. Tu z kolei ziemianek nie ma wcale. Dotychczas uchwycono zarysy 20 domów, niektóre z nich przecinają się, a więc nowe wznoszono w miejsce starych. Osada istniała około 250 lat.

- Jest to pierwsza i jedyna osada tego typu w Polsce; dotychczas z okresu rzymskiego w Polsce znane były tylko dwa domostwa halowe w Pile i Wólce Łasieckiej powiat Skierniewice - wyjaśnia prof. Tadeusza Makiewicz. Osada leży na całkowicie płaskim terenie, pozbawionym jakichkolwiek źródeł wody; najbliższe strumienie są oddalone o 1,5 oraz 2 kilometry; nie ma w pobliżu stawu ani oczka wodnego. Widocznie jednak zalety płaskiego terenu przeważyły, można na nim było wznosić duże domy.

Z wodą poradzono sobie inaczej - założono studnie. Otaczała je kwadratowa (1,2 x 1,2 m) cembrowina z dębowych dranic, sięgająca głębokości trzech metrów. Analiza dendrochronologiczna (badanie słojów drzew) umożliwiła ustalenie z dokładnością do jednego rokumomentu zbudowania studni: pierwsza z nich powstała w 340 roku, druga w 346, trzecia na przełomie lat 352 i 353. Nie były to studnie przydomowe, służyły całej osadzie, zbudowano je w identyczny sposób. Od nich zaczęła się historia tego miejsca.

Archeolodzy natrafili na 25 kamiennych palenisk, przy czym tylko jedno w obrębie domostwa, 5 luźno rozrzuconych, pozostałe skupione na obszarze 150 metrów kwadratowych. Wszystkie są bardzo podobne, mają regularny kształt, długość półtora, szerokość pół metra; prawdopodobnie służyły do "grillowania", prosię doskonale mieściło się nad nimi.

Kolejne dziwne obiekty to czworokątne jamy głębokości metra, wypełnione silnie spękanymi kamieniami; archeolodzy uznali je za "łaźnie parowe" - rozgrzane kamienie polewano wodą - stąd ich spękania.

Nietypowa ceramika
W obrębie osady archeolodzy wydobyli mnóstwo ułamków ceramiki - naczyń wykonanych na kole garncarskim. Te gliniane fragmenty różnią się od ceramiki znanej dotychczas z naszych terenów z tego okresu. Ceramika z Konarzewa przypomina średniowieczną, ale jednak jest o kilkaset lat młodsza. Podobna ceramika - w okresie rzymskim - występuje poza Polską, na terytorium dawnych prowincji rzymskich - Noricum Mediteraneum, Venetia i Histria (dzisiejsze: Karyntia, Tyrol, Słowenia, Friuli we Włoszech). Na tamtych terenach wytwarzano ją na pewno w V - VI wieku. Skąd zatem w tym samym mniej więcej okresie wzięła się u nas?

Zdaniem prof. Makiewicza jest to wreszcie dowód na pobyt kogoś z terenów imperium rzymskiego na naszych ziemiach. Być może, grupa miejscowej ludności, która brała udział w wyprawie rabunkowej na południe, wróciła w towarzystwie tamtejszych rzemieślników; może przywędrowali oni do Wielkopolski dobrowolnie (na przykład zbiegli niewolnicy), a może pod przymusem. Niezależnie od scenariusza, i tak - podkreśla prof. Makiewicz - jest to pierwszy archeologiczny dowód obecności ludzi "stamtąd" na naszych ziemiach.

Nietypowy cmentarz
W trzech odkopanych studniach znaleziono na dnie rozmaite rzeczy: wiaderko z kory, miski lipowe, w tym jedna toczona na tokarce, nożyk żelazny z drewnianą rękojeścią, resztki żywności, ceramikę, a nawet cały szkielet kozła sarny. Ale jedna ze studni okazała się autentyczną rewelacją: na głębokości dwóch metrów zachowała się półmetrowa warstwa przepalonych ludzkich kości, 6,5 tysiąca skorup, 150 paciorków szklanych, kilka rozdrobnionych kościanych grzebieni. Znaleziono też deseczkę, której analiza pozwala stwierdzić (datowanie dendrochronologicznie), kiedy ją tam włożono. Było to w roku 397, a więc 57 lat od wykopania studni. Studnię wtedy oczyszczono, zaś po upływie podobnego odcinka czasu (około 60 lat) - mniej więcej w 454 roku - zrobiono to ponownie i od tej pory stała się ona grobowcem.

- Przepalone kości, zebrane ze stosu, nie mogły być po prostu wrzucane luźno do studni, w sposób chaotyczny, gdyż kości unosiłyby się na powierzchni, a z czasemopadały, tworząc równomierną warstwę, tymczasem ich rozrzut jest nierównomierny - wyjaśnia prof. Makiewicz. Prawdopodobnie kości z poszczególnych pochówków były wrzucane do studni w woreczkach z tkaniny, obciążone skorupami - stąd aż 6500 skorup w tej studni. Zdaniem profesora, pochowano w ten sposób od stu do dwustu osób. Prawdopodobnie zwyczaj nakazywał wrzucanie szczątków do wody - ponieważ osada leżała z dala od niej, wykorzystano studnię.

Serię trzech artykułów autorstwa T. Makiewicza o niezwykłej osadzie w Konarzewie zamieści prestiżowe niemieckie czasopismo archeologiczne "Germania".

KRZYSZTOF KOWALSKI

Wilczan

nie no ciekawa sprawa, wkoncu mamy podstawy zeby twierdzic ze jednak rzymianie tu byli choc w IV wieku a nie w II ale to juz duzy krok do przodu Smile

Adamus

Wierzyłem w to, tak na zdrowy rozum Wink

stumpy · Dołączył: 29 Cze 2009 Posty: 180 Przeczytał: 0 tematów

[link widoczny dla zalogowanych]
widać jakiś legionista się na wycieczkę wybrał

Adamus

i choć może niekoniecznie, ale kto wie Cool

Wilczan

dezerter jakis moze Smile

Adamus

Napisali, że z grobu, więc wszystko, podkreślam- wszystko, jest możliwe.

Cacaius Rebus

Witam

Raczej zaden legionista sie na wycieczke nie wybral Smile

Hełm z pewnoscia droga wymiany handlowej dotarl na te tereny. I jako zacny nabytek i niespotykany na tych terenach .. znalazl swoje miejsce w zacnym grobie u boku swojego wlasciciela.

Teodor

Agen port wyrobu celtyckiego......
Żaden legionista raczej nigdy ne te tereny nie dotarł, no chyba że jako jeniec.
Większych wypraw tu teżnie było, bo zakupy surowców z północnego barbaricum bezpiecznie można robić bliżej granic - Wielka historia Polski t.1 - Piotr Kaczanowski, Janusz Krzysztof Kozłowski - podstawa na archeo